لق شدن دندانآسیب دیدن بافت لثه و تحلیل آن در اثر عفونت باعث میشود استخوان‌های محافظ دندان آسیب دیده و در نهایت لق شدن دندان‌ها را به همراه دارد. اگر این مسئله به موقع درمان نشود ممکن است شخص دندان خود را از دست بدهد.ایجاد جرم و پلاک: جرم پلاک های موجود در دندان‌ها محیط مناسبی را برای رشد و تکثیر باکتری‌ها فراهم می‌کنند و این خود یکی از دلایل ایجاد عفونت و التهاب لثه و در نهایت لق شدن دندان‌ها است. بسیاری از افراد هم دارای بیماری‌های عفونی لثه به صورت ژنتیکی هستند.ضربه یا دندان قروچه: گاهی در اثر ضربه به دندان‌ها رشته‌های رباط که ریشه دندان را به لثه‌ها و بافت‌های نرم اطراف متصل میکند شل می‌شوند و لق شدن دندان را ایجاد میکند. در این شرایط اگر مراقبت‌های کافی صورت نگیرد ممکن است شخص دندان یا دندان‌های شل شده را از دست بدهد. همچنین دندان قروچه نیز به علت فشاری که به دندان‌ها وارد میکند می‌تواند یکی از دلایل لق شدن دندان باشد.استعمال دخانیات: یکی دیگر از عوامل تشدید کننده عفونت لثه و مشکلات بعد از آن استعمال دخانیات است.عفونت لثه: با بالا رفتن سن امکان ابتلا به عفونت لثه نیز افزایش پیدا میکند بنابراین حتما در سنین بالا مراقبت‌های دهان و دندان و مراجعه به دندانپزشک را ضروری بدانید.دیابت: افرادی که دچار بیمارهایی مانند دیابت و بیمارهای قلبی-عروقی هستند بیشتر در معرض عفونت دندان و لثه قرار دارند.بارداری: بسیاری از خانم‌ها در دوران بارداری به علت میزان بالای هورمون‌های پروژسترون و استروژن دچار شل شدن رباط‌ها و استخوان‌های اطراف دندان می‌شوند که منجر به حرکت دندان‌ها میشود. خوشبختانه این حالت موقتی است مگر این که شخص دچار بیمارهای عفونی لثه باشد.مسواک زدن نادرست: استفاده از مسواک زبر و نامناسب نیز می‌تواند باعث عفونت و التهاب لثه شود.پوکی استخوان: پوکی استخوان عمدتاً بر روی استخوان‌های ستون فقرات، باسن و مچ دست تأثیر می‌گذارد، اما ممکن است استخوان‌های فک بالا و پایین نیز درگیر شوند. به عبارت دیگر، پوکی استخوان ممکن است به صورت مستقیم باعث لق شدن دندان‌ها شود.درمان لقی دندان
روشی که برای درمان لقی دندان شما در نظر گرفته میشود، تا حد زیادی به علت لق شدن دندان بستگی دارد. اولین مرحله در درمان لقی دندان آن است که یک پشتیبانی اضافه برای دندان شما تأمین شود تا آن را پایدار و باثبات کند. این فرایند که تحت عنوان اسپلینتینگ نامیده میشود، شامل قرار دادن یک اسپلینت کوچک و انعطاف‌پذیر در نقطه‌ای است که بتواند از حرکت کردن دندان شما جلوگیری کند. دندانپزشک با استفاده از یک چسب دندانی مخصوص، این اسپلینت کوچک را به یک طرف دندان شما محکم میکند و آن را به دندان‌های کناری متصل می‌سازد تا دندان لق شده را ثابت و بی‌حرکت کند. معمولاً اسپلینت به مدت حدود دو هفته در دهان باقی می‌ماند تا در این فاصله، رباط‌های پریودنتال بهبودی خود را به دست آورند. اگر لق شدن دندان شما به خاطر دندان‌قروچه در هنگام خواب باشد، پزشک به شما یک گارد دهانی مخصوص می‌دهد تا شب‌ها به هنگام خواب آن را در دهان خود بگذارید. این گارد به‌صورت یک بالشتک ضربه‌گیر در بین دندان‌های شما عمل میکند و از قرار گرفتن کامل آرواره‌ها بر روی یکدیگر در زمان خواب جلوگیری میکند. اگر هم شما عادت به ساییدن دندان‌ها بر روی یکدیگر دارید، استفاده از این گارد دهانی باعث میشود که دندان‌های شما بر روی ماده نرم موجود در گارد به عقب و جلو حرکت کند و درنتیجه، از وارد شدن تنش به رباط‌های پریودنتال و لق شدن دندان‌های شما جلوگیری شود.